Vanaf het platteland wandel ik richting een polder gelegen voor de dijk van de Waddenzee op Texel. Als ik er bijna ben, ontdek ik dat er een heg is gemaakt omwikkeld met prikkeldraad. Ik staar er een tijdje naar, dan hoor ik een stem achter me.

‘Hallo, wat ben jij aan het doen?’ vraagt de stem. Het blijkt een man te zijn die in het gras ligt. Hij ligt naast een houten bankje. Ik vind het vreemd dat hij niet op het bankje zit. Gras is overal en bankjes niet. Best een aparte keuze om dan naast een bankje te gaan liggen. ‘Ik wandel hier. Jij dan?’ zeg ik terug.

‘Ik doe mezelf een pleziertje. Houd jij daar ook van?’ vraagt de man.

Een pleziertje? Ik snap niet waar hij op doelt. Ik besluit er niet op in te gaan. ‘Ik houd van wandelen,’ zeg ik terug.

‘Wilde je over de heg heen klimmen?’ vraagt de man, terwijl ik me nog steeds afvraag wat hij met “een pleziertje doen” bedoelde.

‘Nou, ik dacht er even over na, maar ik ga niet over dat prikkeldraad heen.’

‘Oh, maar dat heb ik zo voor je gefikst. Ik leg gewoon mijn jas over het prikkeldraad en dan kan jij erover heen. Wacht even…’

De man staat op. Ik zie zijn blote billen. Omdat hij daar tussen het hoge gras lag, had ik niet eerder door dat hij daar deels ontkleed lag, met zijn boxershort en broek naar beneden.

Nu pas begrijp ik wat hij met “een pleziertje doen” bedoelde. Sjeezus.

Hoe seksbelust is deze man wel niet? Waarom bevredigt hij zichzelf hier? Iedereen kan hier toch langslopen? Of kickt hij daar op? En waarom vraagt hij aan mij of ik er ook van houd? Wil hij gezamenlijk aan de slag? Of ieder voor zich naakt in het gras?

Godsamme, waarom ben ik soms ook zo traag? Soms word ik echt moe van mezelf. En nu ik het eindelijk snap, wil ik hier weg. De situatie voelt in ene super ongemakkelijk.

‘Lief van u aangeboden,’ zeg ik, terwijl hij bezig is zijn gulp dicht te doen. ‘Maar ik loop er wel omheen.’

‘Maar het is veilig hoor. Je kan er zo overheen als je mijn jas gebruikt.’ De man zet zijn plan door en legt zijn jas over het prikkeldraad heen.

‘Nee. Echt. Het hoeft niet,’ zeg ik tegen de man, terwijl ik aanstalten maak om weg te lopen.

‘Ah, ok. Ach ja, je moet nooit iets doen wat niet goed voelt.’

Bij zijn laatste opmerking besef ik me dat de situatie erg ongemakkelijk is, maar de man geen vlieg kwaad doet. Hij is gewoon een vrije vogel. Die hier vrij is met zichzelf in de vrije natuur.

‘Fijne dag nog. En veel plezier hier verder,’ zeg ik tegen de man, wanneer ik wegloop.

Zo een vijftig meter verder, kijk ik nog even achterom. Ik zie de man weer in het gras liggen. Hij gaat zeker weer verder waarmee hij bezig was. Ik ga verder met wandelen.