Geregeld hoor ik menigeen zeggen dat yoga zweverig is. De term “zweverig” vind ik nogal denigrerend. Alsof de yogi, degene die yoga beoefent, erg vaag is, maar wat rond dwarrelt en zijn gedachten niet op een rijtje heeft, terwijl yoga juist het omgekeerde tewerkstelt: het leert je beter omgaan met je lichaam, je gedachten en je gevoelens, waardoor je lichamelijk en geestelijk meer in balans bent. Iemand wiens gedachten maar her en der rondwarrelen in zijn hoofd en van hot naar her gaan, dat vind ik nogal een zweverig typetje. Dus ja, als je yoga zo zweverig vindt en het je zo lacherig maakt, weet dan wel dat die instelling iets over jou zegt en niets over yoga.

Als je er echter over nadenkt om yoga te volgen en meer “down to earth” wilt leven, zet die stap dan gewoon en zoek rond op het internet naar een geschikte plek bij jou in de buurt. Denk niet aan wat anderen ervan vinden, dat je het niet kunt, te oud bent of dat je het niet kan betalen. Doe het voor jezelf en vindt een oplossing.

Yoga is voor iedereen. Het doet er niet toe hoe lenig je bent, iedere stijve hark kan meedoen aan een yogales. Lenigheid heeft er niets mee te maken, zolang je maar probeert iets van de houding te maken en door blijft ademen. Uiteindelijk is de ademhaling nog wel het belangrijkst van alles. Leeftijd doet er ook niet toe. Twee vrouwen in de les die ik volg op de maandagochtend zijn in de tachtig. Uiteraard kunnen ze niet iedere houding klaarspelen, maar dat kan ik ook niet (en ik ben de helft van hun levensjaren). Tevens hoor ik vaak “maar ik kan niet stoppen met denken”, nou en?! Soms denk ik ook na over de boodschappen die ik ga doen na de les, denken hoort nou eenmaal bij het menszijn. “Maar ik kan dat niet betalen”, oh ja, nee ik ben rijk….Pfff. Jeetje. Lessen hoeven niet veel te kosten. Vaak krijg ik te horen als ik mensen adviseer om op yoga te gaan of als ze mij horen zeggen dat ik drie keer in de week ga, dat het zo duur is. In veel buurthuizen kun je terecht, daar ga ik heen, die vragen weinig. Tevens kun je yoga volgen in sportscholen, daar ontdekte ik yoga. Die staan vaak in een negatief daglicht als het op yoga aankomt. Dat merkte ik toentertijd toen ik zei dat ik in de sportschool les kreeg. Dikwijls kreeg ik dan opmerkingen als: waarom ga je niet naar een yogaschool? Of: ik zou nooit yoga volgen in een sportschool. Of ook eentje die ik vaak te horen kreeg: dat is geen échte yoga. Die laatste vond ik helemaal kul. Anyways, waar het op neerkomt is dat het niet uitmaakt waar je yoga volgt, de plek zegt niets over de yogi die daar lesgeeft. Tevens hoeft niet elke yogi in India te zijn geweest voor een opleiding. Ook zoiets, alsof je alleen daar tot yogi opgeleid kan worden. Wat een flauwekul. Yoga vindt uiteraard zijn oorsprong in India, maar je kunt overal op de wereld yoga beoefenen en een yogaopleiding volgen. Mijn allereerste yogalerares was nog nooit in India geweest. Zij was geboren in Brazilië en groeide daar op met yoga en meditatie. En ik heb na haar tig andere yogaleraressen gehad en ik vond niemand zo goed als haar.

Vanochtend na de yogales kon ik alleen maar denken: wat word ik hier toch gelukkig van. Daarom wilde ik yoga onder de aandacht brengen.

Yoga veranderde mijn leven. Ik kan me geen leven meer voor me zien zonder yoga. Yoga maakte me minder somber, positiever en energieker. En dat wens ik iedereen toe.