Het is ‘s avonds na tienen. Mijn vrouw laat de hond uit voordat ze haar nachtdienst ingaat. Ik ben moe en settel me op de bank onder een dekentje. Net nadat mijn vrouw de deur uit is, belt ze me.

“Toen ik naar buiten ging liep er een man naar binnen. Hij is compleet de weg kwijt.”

“Ok…”

“Hij is helemaal raar! En hij is nu naar binnen gegaan! En onze deur op de binnenplaats sluit niet goed!”

“Ok. Ik kijk nu wel achter of hij op de binnenplaats is. Wacht even.”

“En?”

“Nou, ik zie niemand. Misschien is hij helemaal naar boven gelopen.”

“Ok.”

“Oh nee, wacht…wow! Die is echt de weg kwijt, ja! Wow!”

“Ja, zie je. Waar gaat hij naartoe?”

“Ehm, hij probeert overal naar binnen te gaan. Maar de deuren zitten op slot. Hij bonkt nu heel hard op een deur…”

“Ok…”

“En nu loopt hij mijn kant op … Hij loopt naar onze ingang! En daar kan hij natuurlijk gewoon naar binnen! Sjeezus, iemand moet echt dat slot eens maken! Oh, nee! Hij is echt raar! Oh, neeee!”

“Echt? Loopt hij naar binnen?”

“Ja! Echt! Hij is nu in ons gangportaal! Wat moet ik nou doen? Hij is hier in de gang!”

“Bel de politie!”

“Ja! De politie! Nu! Ik bel ze nu!”

Met de politie bellen

“Hallo, er is hier een onbekende man het gangportaal binnengelopen. Hij is compleet de weg kwijt.”

“Woont hij daar?”

“Nee. Ik heb hem nog nooit eerder gezien. Hij glipte net naar binnen toen mijn vrouw de hond uit ging laten.”

“Ok. En wat is hij nu aan het doen?”

“Ehm…hij is in de gang.”

“Wat doet hij in de gang?”

“Nou, volgens mij sloopt hij de boel daar. Ik hoor veel kabaal.”

“Ok. De politie is in de buurt. Bedankt voor uw telefoontje.”

Even later

“Hallo mevrouw, dit is de politie. We zijn er bijna. Is de meneer in uw zicht?”

“Ja. Hij is nu tegen een fiets aan het trappen op de binnenplaats.”

“Wat doet hij?”

“Hij sloopt een fiets!”

“Is die fiets van hem?”

“Nee. Van een buurvrouw.”

“Ok. We zijn er echt bijna. Hij is nog op de binnenplaats?”

“Ja. Nu ligt ie op de grond met de fiets. Hij is gevallen.”

“Ok. We staan voor de deur. Kunt hem openen? Dank u wel!”

Mijn vrouw loopt achter de politie aan de binnenplaats op. De politieagenten gaan op de man af. Thuis maakt mijn vrouw zich snel klaar voor haar nachtdienst en gaat weer de deur uit.

De rust keert terug in huis en ik vind het wel genoeg geweest voor vandaag. Ik besluit om me klaar te maken voor bed. Maar even later gaat mijn telefoon weer.

De politie belt weer

“Hallo, met de politie weer.”

“Ja, hallo.”

“Weet u of de meneer op zijn hoofd viel?”

“Nee. Dat weet ik niet.”

“Ok. Maar ik raad u wel aan om de woningbouw te bellen. Er ligt hier namelijk veel bloed van meneer in de gang. De woningbouw zorgt er wel voor dat het vanavond nog wordt opgeruimd.”

“Ok. Doe ik.”

Bij de woningbouw neemt een zeer vriendelijke mevrouw op. Ze zegt het te zullen regelen en wenst me een goede nachtrust. Ok. Dat is geregeld. Ik leg mijn telefoon weg en ga hierna linearecta naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en ben er klaar voor. Slapen, eindelijk! Ik doe de lichten uit in de woonkamer en geef de hond een nachtknuffel. Bed, ik kom eraan!

En dan gaat de telefoon weer. Het blijkt de schoonmaakdienst te zijn. Ze melden me dat ze er over ongeveer anderhalf uur zijn. “Ok. Prima. Maar ik ga nu slapen hoor,” zeg ik terug. “Maar mevrouw, u doet dan toch wel de deur voor ons open?”